Perzisch-Farsi

Perzisch is een Indo-Europese taal met een vrij makkelijke grammatica. Sprekers van andere Indo-Europese talen kunnen al enkele woorden herkennen. Het Perzisch heeft leenwoorden uit het Arabisch, Aramees, Turks, Mongools, Russisch, Grieks, Frans, Engels en enkele andere talen. Echter het aantal leenwoorden uit het Arabisch en Turks is het grootst. Daarom hebben de sprekers van deze twee talen al een behoorlijke kennis van woordenschat wanneer ze met het leren van het Perzisch beginnen. Echter is het Perzisch niet verwant aan deze twee talen. Andere Indo-Europese talen die verwant zijn aan het Perzisch (de Iraanse subfamilie van het Indo-Europees) zijn bijvoorbeeld, het Koerdisch, Gilaki, Mazandarani, Baluchi, Pasjtoe (Afghaans), en het Ossetisch.

Meer dan 110 miljoen spreken Perzisch. De meesten daarvan bevinden zich in Iran, Tadzjikistan, Afghanistan, Oezbekistan en in mindere mate in Republiek Azerbeidzjan, Bahrein, en Irak. Ook wordt deze taal gesproken door de Perzischtalige diaspora in Europa en Noord Amerika. Perzisch is een officiële taal in de eerste drie landen waar het respectievelijk Farsi (Perzisch), Tadzjiek en Dari wordt genoemd. Behalve Teheran, Isfahan, Shiraz zijn Samarkand en Boechara (in Oezbekistan), langs de Zijderoute, andere beroemde steden waar Perzisch wordt gesproken. De Perzische literatuur is rijk. En  veel schrijvers en dichters, zoals Ferdowsi, Saadi, Hafez, Rumi en Khayyam, hebben in het Perzisch geschreven.
In het Ottomaanse Rijk en India werd Perzisch als een literaire hoftaal gebruikt. Daarom, is de historische domein van het Perzisch groter dan de gebieden waar deze taal heden wordt gesproken en strekte zich uit van Noord India tot aan de Balkan.